جذب فلز مس از محلول آبی با استفاده از زیست توده جلبکی غیرزنده شیزومریس

جلبک سبز غیرزنده با نام شیزومریس لبلینی، یک زباله جامد به عنوان جاذب برای حذف مس از محلول آبی مورد استفاده قرار گرفت. متغیرهای آزمایشگاهی تأثیرگذار بر جذب مانند ph اولیه محلول، زمان تماس، مقدار مصرفی جاذب، غلظت اولیه محلول مس و دما مورد بررسی قرار گرفتند. آزمون های ftir و fe-sem/eds قبل و بعد از جذب بر روی جاذب به منظور شناسایی مکانیزم جذب و بررسی مورفولوژی و ساختار سطحی جاذب صورت گرفت. حداکثر ظرفیت جذب برای این جاذب زیستی برابر با mg g-1 06/55 بود که در غلظت اولیه محلول مس برابر با mg l-1 700 و در سایر شرایط آزمایشگاهی بهینه که عبارتند از ph اولیه ی 6، زمان تماس 60 دقیقه، 4/0 گرم جاذب در 50 میلی لیتر محلول مس و دمای c° 25 به دست آمد. حداکثر درصد جذب نیز برابر با 71/96 % بود که در غلظت اولیه مس برابر با mg g-1 100، زمان تماس 5/3 ساعت و سایر شرایط آزمایشگاهی بهینه که ذکر گردید، حاصل شد. به منظور مطالعه ی سینتیکی فرآیند جذب مس توسط جلبک شیزومریس از سه مدل سینتیکی موریس ـ وبر، شبه درجه اول و شبه درجه دوم استفاده شد که مدل سینتیکی شبه درجه دوم بیشترین مطابقت را با داده های آزمایشگاهی از خود نشان داد. از چهار مدل هم دمای لانگمیر، فرندلیچ، تمکین و دابنین ـ رادشکوویچ برای مطالعه تعادلی فرآیند جذب مس استفاده شد که مدل های هم دمای لانگمیر و فرندلیچ هم خوانی بهتری با داده های آزمایشگاهی داشتند که از مطالعه تعادلی فرآیند جذب این نتیجه حاصل شد که این فرآیند شامل هر دو نوع جذب شیمیایی و فیزیکی است.